อรวรรณ รุ่งเรือง
............................................
อนิจจัง สังขาร สิ้น....
เหลือแต่ดวงวิญญาณ ได้ลอยล่องยังหมองขุ่น
ตอนเป็นคนยังว้าวุ่น บุญบ่ทำเฮ็ดไว้ วิญญาณได้แม่นล่องลอย
ได้แต่รอคอยถ้าเวลากาลที่หมุน..เปลี่ยน
เดือนสิบเพ็งนั่นแหละเจ้า วันที่เฝ้าว่ายุคอย
บางคนถือกะต่าน้อย มาคอยยุแต่ตีสาม
ยามเมื่อเดือนสิบเพ็ง เพิ่นปล่อยคืนมาบ้าน
เดินสวนกันพันย้าย พากันไปเอาข้าวสาก
เป็นของฝากผู้อยู่บ้านทานให้ผู้ตาย
ผู้ได้หลายจนพายเนิ่ง เทิงแนวกินกะเต็มต่า
ลูกเพิ่นห่วงมารดาพากันมาจนว่าล้น อารามกว้างจนอั่งออก
ส่างใจดำกะด้อ เป็นหยังน้อ บ่มาส่อง
มองไปไสกะบ่พ้อ รอแล้วกะเปล่าดาย
ผู้เพิ่นได้กะโค้งกล่าวคืนกลับ
ลูกของโตช่างหายลับ แม่นบ่มาให้เห็นจ้อย
แม่มาคอยจนหิวข้าว เห็นเขากินน้ำลายเหี่ย
ขอเขากินกะบ่ได้ มารดาไท้ นั่งเบิ่งเขา
ลูกคำเอย ขั่นสงสารแม่เจ้า ให้เข้าวัดแหน่เด้อคำ
ยามวันศีล วันพระ ให้ส่งเพล จังหันบ้าง
เหลียวนำทางบ่เห็นเจ้า หวังมาเอาคือเพิ่น
ฟังเสียงลูกเพิ่นเอิ้น มาเอาแหม่อิแม่เอ้ย
..โอ้แม่จ๋า แม่จากไป อาลัยแม่
ความรักแท้ แม่มีให้ ไม่เสื่อมสูญ
แม่จากไป ลูกนี้ ไม่ลืมคุณ
อย่าว้าวุ่น พระคุณแม่ ชั่วนิรันดร์
คือจั่งเขานั่นเว้าเย้ย น้ำตาหลั่ง รินตก
หัวอกของมารดา ว่าสิมาน้อเห็นเจ้า
หมู่เขาเอาของต้อน คืนเมือน้ำตาหลั่ง
เป็นหยังน้อลูกแม่เอ๊ย.. คือจั่งเฉยอยู่นิ่ง
ตัวเจ้าแม่นบ่มา แม่มาคองคอยถ้า
เหมิดเวลาสิโค้งตาว มาเอาหยังกะบ่ได้...
มีแต่ไห้..ได้อวยคืน....ลูกแม่เอย.....
อนิจจัง สังขาร สิ้น....
เหลือแต่ดวงวิญญาณ ได้ลอยล่องยังหมองขุ่น
ตอนเป็นคนยังว้าวุ่น บุญบ่ทำเฮ็ดไว้ วิญญาณได้แม่นล่องลอย
ได้แต่รอคอยถ้าเวลากาลที่หมุน..เปลี่ยน
เดือนสิบเพ็งนั่นแหละเจ้า วันที่เฝ้าว่ายุคอย
บางคนถือกะต่าน้อย มาคอยยุแต่ตีสาม
ยามเมื่อเดือนสิบเพ็ง เพิ่นปล่อยคืนมาบ้าน
เดินสวนกันพันย้าย พากันไปเอาข้าวสาก
เป็นของฝากผู้อยู่บ้านทานให้ผู้ตาย
ผู้ได้หลายจนพายเนิ่ง เทิงแนวกินกะเต็มต่า
ลูกเพิ่นห่วงมารดาพากันมาจนว่าล้น อารามกว้างจนอั่งออก
ส่างใจดำกะด้อ เป็นหยังน้อ บ่มาส่อง
มองไปไสกะบ่พ้อ รอแล้วกะเปล่าดาย
ผู้เพิ่นได้กะโค้งกล่าวคืนกลับ
ลูกของโตช่างหายลับ แม่นบ่มาให้เห็นจ้อย
แม่มาคอยจนหิวข้าว เห็นเขากินน้ำลายเหี่ย
ขอเขากินกะบ่ได้ มารดาไท้ นั่งเบิ่งเขา
ลูกคำเอย ขั่นสงสารแม่เจ้า ให้เข้าวัดแหน่เด้อคำ
ยามวันศีล วันพระ ให้ส่งเพล จังหันบ้าง
เหลียวนำทางบ่เห็นเจ้า หวังมาเอาคือเพิ่น
ฟังเสียงลูกเพิ่นเอิ้น มาเอาแหม่อิแม่เอ้ย
..โอ้แม่จ๋า แม่จากไป อาลัยแม่
ความรักแท้ แม่มีให้ ไม่เสื่อมสูญ
แม่จากไป ลูกนี้ ไม่ลืมคุณ
อย่าว้าวุ่น พระคุณแม่ ชั่วนิรันดร์
คือจั่งเขานั่นเว้าเย้ย น้ำตาหลั่ง รินตก
หัวอกของมารดา ว่าสิมาน้อเห็นเจ้า
หมู่เขาเอาของต้อน คืนเมือน้ำตาหลั่ง
เป็นหยังน้อลูกแม่เอ๊ย.. คือจั่งเฉยอยู่นิ่ง
ตัวเจ้าแม่นบ่มา แม่มาคองคอยถ้า
เหมิดเวลาสิโค้งตาว มาเอาหยังกะบ่ได้...
มีแต่ไห้..ได้อวยคืน....ลูกแม่เอย.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น